"The Unsung HERO"

(Believe me.. I thought atleast 10 times before writing this post because even though its just the reality I am writing about, It would look like I am boasting about myself, Which I very rarely do. But something inside me was pushing me to write this up & let everyone know the title awarded to me by our Team Manager after he went through my blog! Very rarely people have appreciated me for what I have done and something of this range has been as rare as almost once in a decade! So did not want to miss sharing this moment with you people And my new craze about photoshop would not allow me to post this writing without a good-looking snap of mine, edited to include the hardly earned title!)

It is really surprising how sometimes people treat you, praise you, when they find out you have rare talents! The word rare is always subjective! I might be just another blogger among you people but, in an IT company full of people always busy with some serious technical and financial stuff, blogging is considered one of the rarest talents!

I came across such a situation last week in my office when I announced to my teammates that one of my poems has got published in a Kannada weekly magazine. Everyone became silent for a moment... Perhaps they didnt know what to say! One guy from north spoke up "What? Poem? You wrote a poem? Show me..." He snatched the magazine from my hands in disbelief. He wanted to make sure by himself I was not kidding! However he could not read Kannada and the confusions & doubts refused to clear from his face as he continued to stare at me with an awkward expression! I continued to reveal that I have this hobby of writing poems, stories, photography, blogging etc. Finally atlast someone managed to come out of the confused sate and say "Oh! that's a great talent you have buddy!" Only then the other people came out of surprise and realised it was their turn to add a few more words of praise! I shared my blog link with everryone later that day. With in minutes everyone came back to me asking the same question "Is everything in this website written by you? Really?" I had to double confirm everyone, "Yes, 100%".

The next day when I arrived at office, I could see people giving me a big greeting smile that persisted on their face for atleast a minute more than usual, even by the faces that never turned at my arrival! I was startled! I got to know the reason only when I arrived at our bay. Their was mail from our Team Manager that was sent out to the Director of Operations, putting the entire team into CC... It was about me & my blog... The subject line of the mail was "The Unsung HERO - Pradeep Rao"!

In the past we have seen that letters written by great people have been published. I consider my Team Manager and the Director of Operations of our MNC IT company to be among such great people & hence decided to e-publish their e-mail about me here...


Thank you

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

From: Naveen Shivalingappa
Sent: Thursday, May 19, 2011 10:44 PM
To: Sriki Vengarai
Cc: (Entire team)
Subject: The Unsung HERO - Pradeep Rao

Hi Sriki,

We have got an unsung hero in our Tier-2 team whose hidden talent has gone unnoticed & one of his poem (Based on OBAMA + RAMAYANA = OBAMAYANA) has been selected to publish in local magazine named “Mangala” which was his first attempt.

When he was a kid, he used to write for DECCAN HERALAD for kids section & after his long 12 years gap his recent/first attempt has been successful.

And it will be really good, If you could nominate him for SPIRIT team so that his talent can be used during any cultural activities happen in our centre. The funniest part, he has written one poem on our Team as well.
======================================

Back to bench!

--------------------
Here goes the project again..
Putting the team's efforts in vain,
The people who took pressure and pain
Those who scratched heads and brain,
Seem to have missed their last train!

We thought we were well on track
Suddenly we were told to pack-
Up the things and move to bench,
Business requirements are often so strange!

People who earlier appreciated our struggle
Now give a sneak peek and giggle
As we search for videos in google

Before even the beginning of world cup 2011
Our team of eleven hard(ly) hitting batsmen
Are happily, blissfully back to pavillion
Still we say we are one in million!
========================================

Below are some of his blogs & recent achievements.

http://poemsofpradeep.blogspot.com/

Rgd’s
Naveen

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ಮಂಗಳ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಒಬಾಮಾಯಣ

ಗೆಳೆಯರೇ ,

ನನ್ನ "ಒಬಾಮಾಯಣ!" ಕವನವು "ಮಂಗಳ" ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯ 25-May-2011 ಸಂಚಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿದೆ. 12 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ "Deccan Herald" ಆಂಗ್ಲ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಮಕ್ಕಳ ಅಂಕಣಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಬರಹಗಳನ್ನು ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ... ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟರೆ ಇದೇ ಮೊದಲ ಬಾರಿ ನಾನು ಕವನವನ್ನು ನಿಯತಕಾಲಿಕ ಒಂದಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದು ಮೊದಲ ಪ್ರಯತ್ನ ಫಲ ಕೊಟ್ಟಿದೆ. ನಿಮ್ಮೆಲರ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು!

Click on the image to enlarge & read

ಒಬಾಮಾಯಣ!

ಸ್ನೇಹಿತರೇ,

ಇದೇ ಮೇ 2ರಂದು ಅಮೇರಿಕದ ಸೈನ್ಯದವರು ಒಸಾಮಾನನ್ನು ಕೊಂದ ಸುದ್ದಿ ಇಡೀ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಖುಶಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿದೆ. ಅಮೇರಿಕನ್ನರು ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬೀದಿ-ಬೀದಿಗಿಳಿದು ಕುಣಿದು ಕುಪ್ಪಳಿಸಿದರು!

ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಕವನ ಒಂದು ನೆನಪಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದೆ.. September 2010 ರಲ್ಲಿ World Trade Center ದುರಂತದ ಕುರಿತು ಒಂದು ಕವನ ಬರೆದಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ WTCನ ಎರಡು ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಇಬ್ಬರು ಪ್ರೇಮಿಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿ ಒಸಾಮಾನನ್ನು ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಕೊಂದ Villainಗೆ ಹೋಲಿಸಿದ್ದೆ.. ಕವನ ಅಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಾಡೆನನ್ನು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಎಲ್ಲೇ ಅಡಗಿದ್ದರೂ ಹಿಡಿದು ತಂದು ಆ ಪ್ರೇಮಿಗಳು(ಕಟ್ಟಡಗಳು) ಕೊಲೆಯಾದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲೇ ಸಜೀವ ದಹಿಸಿ ಹೂತು ಹಾಕಿ ಎಂಬ ಆಶಯವು ಮೂಡಿತ್ತು. ಇಂದು ಅದು ನಿಜವಾಗಿದೆ! ಲಾಡೆನನ್ನು ಗುಂಡಿನಲ್ಲೆ ಸುಟ್ಟು ಅಮೇರಿಕಕ್ಕೆ ಒಯ್ದು ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಹೂತುಹಾಕಿದ್ದಾರೆ!

ಆ ಕವನದ link ಇಲ್ಲಿದೆ:
http://poemsofpradeep.blogspot.com/2010/09/2001-911-wtc-love-story.html

ಲಾಡೆನ್ ಸತ್ತ ಸುದ್ದಿ ಟಿವಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾರವಾಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ರಾಮಾಯಣ ಪುಸ್ತಕ ಓದುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ. ಆ ಪುಸ್ತಕದ ವಿಷಯವೂ, ಸುದ್ದಿಯ ವಿಷಯವೂ ಸೇರಿಕೊಂಡು ಈ ಕವನ ಮೂಡಿತು..

ಘೋರ ಯುದ್ಧದಿ ಅಂದು ರಾವಣನ ಕೊಂದಂತೆ ರಾಮ,
ಒಸಾಮಾಸುರನ ಸಂಹರಿಸಿಹನು ಸಾಹಸಿ ಒಬಾಮ;

ಆಗಿಹುದು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಲೋಕಕೆ ಕಲ್ಯಾಣ,
ಹಸಿದ ಹೊಟ್ಟೆಗೆ ಹಾಲೆರದಷ್ಟೇ ಹಿತಕರ ಈ ಮರಣ;

ನೆನಪಾಯಿತು ಇಂದು ಆ ಜಯ-ವಿಜಯರ ಮರುಜನ್ಮ,
ಅವರೇ ಈ ಕಲಿಯುಗದ ಒಸಾಮ ಮತ್ತು ಸದ್ದಾಮ?

ತ್ರೇತಾಯುಗದಲ್ಲಿ ಪುಷ್ಪಕ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಸೀತಾಪಹರಣ,
ಕಲಿಯುಗವಿನ್ನೂ ಕೀಳು, ಇಲ್ಲಿ ವಿಮಾನದ್ದೇ ಅಪಹರಣ!

ಅಂದು ಅಡ್ಡ ನಿಂತು ಹೋರಾಡಿ, ತೆತ್ತ ಜಟಾಯು ಪ್ರಾಣ,
ಇಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡ ನಿಂತ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿದ್ದ ಸಾವಿರಾರು ಜನರ ಮರಣ.

ಅಂದು ಸೀತೆಯ ಹುಡುಕಲು ಹಲುಬಿದಂತೆ ರಾಮ, ಹನುಮ,
ಹತ್ತು ವರ್ಷ ಬಿಡದೇ ಹುಡುಕಿದರು ಬುಷ್ ಮತ್ತು ಒಬಾಮ!

ಅಂದು ಹುಡುಕಾಟದಿ ಧ್ವಂಸವಾಯಿತು ಅಶೋಕವನ,
ಇಲ್ಲಿ ಅಮೇರಿಕನ್ನರು ಬೂದಿಯಾಗಿಸಿದರು ಇರಾಕಿನ ಮಣ್ಣ,

ಅಂದು ಸುಗ್ರೀವ ಸಖ್ಯವಾಗಿ ವೀರಮರಣ ಪಡೆದ ಶೂರ ವಾಲಿ,
ಇಲ್ಲಿ ಯೂರೋಪಿಯನ್ನರ ಸಖ್ಯದ ದಾಳಿಗೆ ಇರಾಕಿನ ಹುಸೇನ ಬಲಿ.

ಬಂದನಂದು ರಾಮ ರಣಭೂಮಿಗೆ, ಏರಿ ಇಂದ್ರನ ರಥ,
ಬಂದಿತಿಲ್ಲಿ ಒಬಾಮಾ ಪಡೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕೆ, ಹಿಡಿದು ವಾಯುಪಥ,
ಪರಿಣಾಮ ಒಸಾಮ ಹತ, ಲೋಕಕ್ಕೆ ಹಿತ.

ಅಗ್ನಿದೇವನು ಬಂದಳಿಸಿದನಂದು ಸೀತೆಯ ಮೇಲಿನ ಶಂಕೆ,
ಲೋಕವೇ ಒಪ್ಪಿಹುದಿಂದು, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಬುದ್ಧಿ ಕೊಂಕೇ,
ಎಷ್ಟೋ ಜಗತ್ಕಿರಾತಕರಿಗಿನ್ನೂ ಅದು ಉಗ್ರರ ವೈಭವದ ಲಂಕೆ!

ಹಿಂಸೆ ಅಳಿವುದು, ಶಾಂತಿ ಉಳಿವುದು ಕೊನೆಗೆ,
ನೆನೆಯಿರಿ ಭಗವಂತನಂದು ಹೇಳಿದುದ ನಮಗೆ,
"ಧರ್ಮಸಂಸ್ಥಾಪನಾರ್ಥಯಾ ಸಂಭವಾಮಿ ಯುಗೇ ಯುಗೇ"

|| ಶ್ರೀ ಒಬಾಮಾಯಣ ಸಂಪೂರ್ಣಂ ||

ಗೆಳೆಯ ಸತ್ಯನಿಗೆ ಶುಭಾಶಯ!

ಪ್ರೀತಿಯ ಗೆಳೆಯ ಸತ್ಯ..

ಕ್ಷಮಿಸು..
ನಾನು ನಿನ್ನ ಜನ್ಮದಿನದಂದು
ಮೊದಲು ಶುಭ ಹಾರೈಸಬೇಕೆಂದು
ಬಹಳ ದಿನಗಳಿಂದ ನೆನೆಯುತ್ತಿದ್ದುದು ಸತ್ಯ..
ನೆನೆಯುತ್ತಾ.. ನೆನೆಯುತ್ತಾ..
ಮರತೇಹೋದದ್ದು ಸತ್ಯ..

ನಾ ನನ್ನ ಹೆಸರೊಂದ ಬಿಟ್ಟು
ಮರೆಯದ ವಿಷಯವೇ ಇಲ್ಲವೆಂಬುದು ಸತ್ಯ..
ಆದರೆ ಈ ಬಾರಿ ಮರೆತದ್ದು
ಬೇಸರವ ತಂದಿತೆಂಬುದು ಸತ್ಯ..

ಸಮಯವು 12 ದಾಟಿ
ಮಾರನೆಯ ದಿನ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ
ಕೊನೆಗೂ ಹಾರೈಸಿದೆನೆಂಬುದು ಸತ್ಯ..
ಆದರೆ ಕೊನೆಯವನಾದೆನಲ್ಲಾ
ಎಂದು ನಂತರ ಕೊರಗಿದ್ದೂ ಸತ್ಯ..
ಕೊನೆಯವನಾದರೂ ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹವ ಎಂದೂ
ಕಡೆಯದಾಗಿ ಕಂಡಿಲ್ಲವೆಂಬುದು ಸತ್ಯ..

ನಿನ್ನಿಂದ ತುಸು ದೂರವೇ ಇದ್ದರೂ
ಕೆಲಸದೊತ್ತಡದಲ್ಲಿ ಹಾರೈಕೆಯ ಮರೆತರೂ
ನಾ ಬರೆದ ಈ ಮನದಾಳದ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿ
ಮೂಡುತಿಹುದು ನಿನ್ನದೇ ಹೆಸರು.. ಸತ್ಯ!